Плы́та ’грамафонная пласцінка’ (бераст., Сл. рэг. лекс.), плыта́ ’тс’ (астрав., Сцяшк. Сл.). З польск. płyta ’тс’, адсюль у сучасным маладзёжным слэнгу плі́та, часцей кружэ́лка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

плыт (род. плыта́) м. плот

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

плы́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. плы́т плыты́
Р. плыта́ плыто́ў
Д. плыту́ плыта́м
В. плы́т плыты́
Т. плыто́м плыта́мі
М. плыце́ плыта́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

плытавы́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да плыта. Плытавы лес.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грампласти́нка грампласці́нка, -кі, плы́та, -ты, кружэ́лка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сплы́ціць

‘звязаць бярвенні для плыта’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. сплы́чу сплы́цім
2-я ас. сплы́ціш сплы́ціце
3-я ас. сплы́ціць сплы́цяць
Прошлы час
м. сплы́ціў сплы́цілі
ж. сплы́ціла
н. сплы́ціла
Загадны лад
2-я ас. сплы́ць сплы́цьце
Дзеепрыслоўе
прош. час сплы́ціўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сплы́чваць

‘звязваць бярвенні для плыта’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. сплы́чваю сплы́чваем
2-я ас. сплы́чваеш сплы́чваеце
3-я ас. сплы́чвае сплы́чваюць
Прошлы час
м. сплы́чваў сплы́чвалі
ж. сплы́чвала
н. сплы́чвала
Загадны лад
2-я ас. сплы́чвай сплы́чвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час сплы́чваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

плытаго́н, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца сплавам плытоў. Міхась сядзеў па-ранейшаму ў канцы плыта, дзе завіхаліся ля доўгага вясла два плытагоны. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усто́йлівасць, ‑і, ж.

Уласцівасць устойлівага. Устойлівасць збудавання. Устойлівасць руху. Устойлівасць светапогляду. □ Я перабегла на другое [бервяно] і стала трывала, адразу адчуўшы ўстойлівасць плыта. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паво́йнік ​1, ‑у, м.

Травяністая або кустовая расліна сямейства казяльцовых.

паво́йнік ​2, ‑а, м.

Спец. Жгут з тонкіх галін, накшталт перавясла, якім змацоўваюць бярвёны плыта. Вада шумна клекатала ў тоўстых павойніках. Савіцкі.

паво́йнік ​3, ‑а, м.

Даўні жаночы галаўны ўбор; намітка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)