плешь ж. лы́сіна, -ны ж., плех, род. пле́ха м., плеш, род. пле́ша м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
◎ Ле́шына ’лысіна’ (карэліц., Сцяшк. Сл.). Відавочна, з плешина ’тс’, параўн. рус. плешь.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
плех и плеш м.
1. плешь ж., плеши́на ж., лы́сина ж.;
2. (голое место на шерсти, мехе, а также среди хлебов, в лесу) плеши́на ж., плешь ж.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
лы́сіна ж.
1. лы́сина, плешь, плеши́на;
2. (белое пятно на лбу у животных) лы́сина; пролы́сина, прото́чина;
3. (непокрытое растительностью место) пролы́сина
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пролы́сина ж., разг.
1. (плешина) лы́сіна, -ны ж.; пралы́сіна, -ны ж.; (плешь) плех, род. пле́ха м., плеш, род. пле́ша м.;
2. (прогалина) прага́ліна, -ны ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Плеш, пле́шына, пляшок, пляш, плі́ш, плі́шка ’лысіна’ (ТСБМ, Нас.), ’прапушчаны пры ворыве ці жніве ўчастак’ (Нас.; Выг.: віц., Шн. 3; Мат. Гом.; ТС; беласт., Сл. ПЗБ), ’вымаклае месца ў жыце або на лузе’ (Нас. Сб., Нас., Сл. ПЗБ, Сл. Брэс., ТС), ’абсеў, абсевак, агрэх’ (драг., Нар. словатв.; БРС; чэрв., Нар. лекс.; ЛА, 2), плеш ’вільчык, верхні стык страхі’ (Сцяц.; ЛА, 4), ’пляма’ (Бяльк.), ’нераз’езджаная дарога’ (віц., ЛА, 5). Укр. пліш, валын. пляш ’пропуск пры ворыве’, рус. плешь, польск. plesz, чэш. pleš, славац. plešina, славен. plẹ́š, plẹ́ša, харв. чак. plíša ’цаліна’, plȋs ’голая зямля без дрэў’, серб. плѐшина ’тс’, балг. плеши́в ’лысы’, ц.-слав. плѣшь ’лысіна’, ’голае месца без расліннасці’. Прасл. *plešь, якое з прыметніка *plěxъ ’лысы’ > плех (гл.). Лексема плеш ’лацінскае свяшчэнства’ (Нас.), ці ’выгаленае месца на цемені каталіцкага святара’, праз польск. plesz была запазычана са ст.-чэш. pleš ’тс’ (Банькоўскі, 2, 606).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)