пле́шачны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пле́шачны пле́шачная пле́шачнае пле́шачныя
Р. пле́шачнага пле́шачнай
пле́шачнае		 пле́шачнага пле́шачных
Д. пле́шачнаму пле́шачнай пле́шачнаму пле́шачным
В. пле́шачны (неадуш.)
пле́шачнага (адуш.)		 пле́шачную пле́шачнае пле́шачныя (неадуш.)
пле́шачных (адуш.)
Т. пле́шачным пле́шачнай
пле́шачнаю		 пле́шачным пле́шачнымі
М. пле́шачным пле́шачнай пле́шачным пле́шачных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пле́шачны шля́почный; см. пле́шка 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пле́шачны, ‑ая, ‑ае.

З плешкай на канцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пле́шка, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак, ж.

1. Верхняя расшыраная і звычайна плоская частка чаго-н., што мае форму ножкі, стрыжня і пад.

П. цвіка.

2. Верхні канец караняплода.

П. трускалкі.

|| прым. пле́шачны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шля́почный капялю́шны; (о грибах) ша́пачкавы; (о гвоздях) пле́шачны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)