племянны́, -а́я, -о́е.

1. гл. племя.

Племянныя мовы.

2. Пародзісты, чыстакроўны.

Племянная жывёла.

П. бык (пакінуты для прадаўжэння пароды).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

племба́за, ‑ы, ж.

Племянная база.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

племга́с, ‑а, м.

Племянная гаспадарка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

племга́с м. (племянна́я гаспада́рка) племхо́з (племенно́е хозя́йство)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзяржплемга́с м. (дзяржа́ўная племянна́я гаспада́рка) госплемхо́з (госуда́рственное племенно́е хозя́йство)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

племянны́, ‑ая, ‑ое.

1. Які мае адносіны да племені (у 1 знач.). Племянныя мовы.

2. Які вырошчваецца для прадаўжэння народы; пародзісты (пра свойскую жывёлу). Вера з Каньковым у гэты час абмяркоўвалі пытанне аб набыцці племянных кароў. Асіпенка.

3. Звязаны з развядзеннем пародзістай жывёлы. Племянная ферма. Племянная гаспадарка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

племста́нция (племенна́я ста́нция) племста́нцыя, -цыі ж. (племянна́я ста́нцыя).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

племфе́рма (племенна́я фе́рма) племфе́рма, -мы ж. (племянна́я фе́рма).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

племхо́з (племенно́е хозя́йство) племга́с, -са м. (племянна́я гаспада́рка).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ці́верцы, ‑аў; адз. ціверац, ‑рца, м.

Племянная група ўсходніх славян, якая займала тэрыторыю ў нізоўях Днястра, Прута і Дуная.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)