плебе́йка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
плебе́йка |
плебе́йкі |
| Р. |
плебе́йкі |
плебе́ек |
| Д. |
плебе́йцы |
плебе́йкам |
| В. |
плебе́йку |
плебе́ек |
| Т. |
плебе́йкай
плебе́йкаю |
плебе́йкамі |
| М. |
плебе́йцы |
плебе́йках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
плебе́йка плебе́йка, -кі ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
плебе́йка, ‑і, ДМ ‑бейцы; Р мн. ‑беек; ж.
Жан. да плебей.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)