пла́ўшчык
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
пла́ўшчык |
пла́ўшчыкі |
| Р. |
пла́ўшчыка |
пла́ўшчыкаў |
| Д. |
пла́ўшчыку |
пла́ўшчыкам |
| В. |
пла́ўшчыка |
пла́ўшчыкаў |
| Т. |
пла́ўшчыкам |
пла́ўшчыкамі |
| М. |
пла́ўшчыку |
пла́ўшчыках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пла́ўшчык м. спла́вщик, пла́вщик
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пла́ўшчык, ‑а, м.
Рабочы, які займаецца сплавам лесу па рацэ; сплаўшчык.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пла́вщик техн. пла́ўшчык, -ка м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)