плаўніко́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. плаўніко́вы плаўніко́вая плаўніко́вае плаўніко́выя
Р. плаўніко́вага плаўніко́вай
плаўніко́вае		 плаўніко́вага плаўніко́вых
Д. плаўніко́ваму плаўніко́вай плаўніко́ваму плаўніко́вым
В. плаўніко́вы (неадуш.)
плаўніко́вага (адуш.)		 плаўніко́вую плаўніко́вае плаўніко́выя (неадуш.)
плаўніко́вых (адуш.)
Т. плаўніко́вым плаўніко́вай
плаўніко́ваю		 плаўніко́вым плаўніко́вымі
М. плаўніко́вым плаўніко́вай плаўніко́вым плаўніко́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

плаўніко́вы плавнико́вый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

плаўніко́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да плаўніка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плаўні́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Орган руху ў рыб і водных жывёл.

|| прым. плаўніко́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

плавнико́вый плаўніко́вы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)