пла́ўлены, -ая, -ае.

Атрыманы шляхам плаўлення.

Плаўлены сыр (гатунак мяккага сыру).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

плаўле́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. плаўле́нне
Р. плаўле́ння
Д. плаўле́нню
В. плаўле́нне
Т. плаўле́ннем
М. плаўле́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шклоплаві́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да плаўлення шкла. Шклоплавільны цэх. // Прызначаны для плаўлення шкла. Шклоплавільная печ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спла́віцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -віцца; зак.

1. Злучыцца шляхам плаўлення.

2. перан. Аб’яднацца ў непадзельнае цэлае; злучыцца.

Рэальнасць і ўспаміны сплавіліся ў адно.

|| незак. сплаўля́цца, -я́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зейгерава́нне, ‑я, н.

Спец. Спосаб раздзялення цвёрдых сплаваў на састаўныя часткі, заснаваны на рознасці тэмператур плаўлення.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шкловарэ́нне, ‑я, н.

Спец. Прыгатаванне шкляное масы шляхам плаўлення кварцавага пяску з дабаўленнем некаторых іншых рэчываў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шклава́цца, шклуецца; зак. і незак.

Спец.

1. Шляхам плаўлення ператварыцца (ператварацца) у шкло.

2. толькі незак. Зал. да шклаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пла́ўлены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад плавіць.

2. у знач. прым. Атрыманы шляхам плаўлення.

•••

Плаўлены сыр гл. сыр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спла́віць¹, спла́ўлю, спла́віш, спла́віць; спла́ўлены; зак., што.

1. Злучыць шляхам плаўлення.

2. перан. Аб’яднаць у непадзельнае цэлае.

Пісьменнік спрабуе с. рысы розных асоб у адзіным вобразе.

|| незак. сплаўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. спла́ўка, -і, ДМ спла́ўцы, ж. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

злі́так, ‑тка, м.

Кусок металу, атрыманы ў выніку плаўлення і адліўкі яго ў спецыяльную форму. Злітак чыгуну. Злітак сталі. // Разм. Кусок самароднага золата або срэбра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)