плато́нік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
плато́нік |
плато́нікі |
| Р. |
плато́ніка |
плато́нікаў |
| Д. |
плато́ніку |
плато́нікам |
| В. |
плато́ніка |
плато́нікаў |
| Т. |
плато́нікам |
плато́нікамі |
| М. |
плато́ніку |
плато́ніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
плато́нік м., филос., ист. плато́ник
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
плато́нік, ‑а, м.
Паслядоўнік Платона.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
плато́ник филос., ист. плато́нік, -ка м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)