пласці́ннік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пласці́ннік пласці́ннікі
Р. пласці́нніка пласці́ннікаў
Д. пласці́нніку пласці́ннікам
В. пласці́ннік пласці́ннікі
Т. пласці́ннікам пласці́ннікамі
М. пласці́нніку пласці́нніках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пласці́ннік, ‑а, м.

Спец. Тое, што і пласціначнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)