пласці́начны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
пласці́начны |
пласці́начная |
пласці́начнае |
пласці́начныя |
| Р. |
пласці́начнага |
пласці́начнай
пласці́начнае |
пласці́начнага |
пласці́начных |
| Д. |
пласці́начнаму |
пласці́начнай |
пласці́начнаму |
пласці́начным |
| В. |
пласці́начны (неадуш.)
пласці́начнага (адуш.) |
пласці́начную |
пласці́начнае |
пласці́начныя (неадуш.)
пласці́начных (адуш.) |
| Т. |
пласці́начным |
пласці́начнай
пласці́начнаю |
пласці́начным |
пласці́начнымі |
| М. |
пласці́начным |
пласці́начнай |
пласці́начным |
пласці́начных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пласці́начны пласти́ночный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пласці́начны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да пласцінкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пласці́нка, -і, ДМ -нцы, м. -і, -нак, ж.
1. гл. пласціна.
2. Дыск з гукавым запісам для прайгравальніка, патэфона і пад.
3. Шкло са святлоадчувальным слоем для фатаграфічных здымкаў.
Зарадзіць пласцінку.
4. Плоская, пераважна шырокая частка лістоў раслін (спец.).
Ліставыя пласцінкі.
5. Складка на ніжнім баку шапачкі ў некаторых грыбоў (спец.).
6. Здымны зубны пратэз.
|| прым. пласці́начны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пласти́ночный пласці́начны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
чэле́ста, ‑ы, ДМ ‑сце, ж.
Пласціначны ўдарна-клавішны музычны інструмент, які ўтварае пры гранні на ім прыемныя меладычныя гукі, падобныя на звон званочкаў.
[Іт. celesta.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)