пластавы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пластавы́ пластава́я пластаво́е пластавы́я
Р. пластаво́га пластаво́й
пластаво́е		 пластаво́га пластавы́х
Д. пластаво́му пластаво́й пластаво́му пластавы́м
В. пластавы́ (неадуш.)
пластаво́га (адуш.)		 пластаву́ю пластаво́е пластавы́я (неадуш.)
пластавы́х (адуш.)
Т. пластавы́м пластаво́й
пластаво́ю		 пластавы́м пластавы́мі
М. пластавы́м пластаво́й пластавы́м пластавы́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пластавы́ пластово́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пластавы́, ‑ая, ‑ое.

Які сустракаецца ў прыродзе ў выглядзе пластоў. Пластавы вугаль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пласт, -а́, М -сце́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Шчыльны, плоскі слой чаго-н.

Верхнія пласты глебы.

Пласты каштоўных выкапняў.

2. перан. Аднародная ў якіх-н. адносінах маса як частка чаго-н. (кніжн.).

Пласты насельніцтва.

Лексічны п.

◊

Ляжаць як пласт або пластом (разм.) — нерухома, не маючы сіл падняцца.

|| прым. пластавы́, -а́я, -о́е (да 1 знач.; спец.).

Пластавая горная парода.

П. вугаль.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

слоево́й слаявы́, пластавы́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пластово́й

1. пластавы́, слаявы́; см. пласт;

2. плот. пла́шачны; см. пласти́на​ 2.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)