плакіро́ўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. плакіро́ўка плакіро́ўкі
Р. плакіро́ўкі плакіро́вак
Д. плакіро́ўцы плакіро́ўкам
В. плакіро́ўку плакіро́ўкі
Т. плакіро́ўкай
плакіро́ўкаю		 плакіро́ўкамі
М. плакіро́ўцы плакіро́ўках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

плакіро́ўка ж., спец. плакиро́вка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

плакіро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўцы; Р мн. ‑ровак; ж.

Спец.

1. Тое, што і плакіраванне.

2. Верхні слой, абліцоўка плакіраваных прадметаў.

3. Дзёран, які высцілае плакіраваны ўчастак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плакиро́вка ж., техн. плакірава́нне, -ння ср., плакіро́ўка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)