плакаты́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Мастак, які малюе плакаты.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

плакаты́ст

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. плакаты́ст плакаты́сты
Р. плакаты́ста плакаты́стаў
Д. плакаты́сту плакаты́стам
В. плакаты́ста плакаты́стаў
Т. плакаты́стам плакаты́стамі
М. плакаты́сце плакаты́стах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

плакаты́ст м. плакати́ст

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

плакаты́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Мастак, спецыяліст па плакатах (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плакати́ст иск. плакаты́ст, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

плака́тчык, ‑а, м.

Разм. Тое, што і плакатыст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)