пладо́вы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
пладо́вы |
пладо́вая |
пладо́вае |
пладо́выя |
| Р. |
пладо́вага |
пладо́вай пладо́вае |
пладо́вага |
пладо́вых |
| Д. |
пладо́ваму |
пладо́вай |
пладо́ваму |
пладо́вым |
| В. |
пладо́вы (неадуш.) пладо́вага (адуш.) |
пладо́вую |
пладо́вае |
пладо́выя (неадуш.) пладо́вых (адуш.) |
| Т. |
пладо́вым |
пладо́вай пладо́ваю |
пладо́вым |
пладо́вымі |
| М. |
пладо́вым |
пладо́вай |
пладо́вым |
пладо́вых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пладаво́дства, -а, н.
Развядзенне пладовых і ягадных раслін як галіна раслінаводства.
|| прым. пладаво́дчы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
дразафі́ла, ‑ы, ж.
Двухкрылае насякомае сямейства пладовых мушак.
[Грэч. drosos — раса і philéō — люблю.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нагадава́ць, -ду́ю, -ду́еш, -ду́е; -ду́й; -дава́ны; зак.
1. каго-чаго. Выгадаваць, вырасціць у нейкай колькасці.
Н. дзяцей.
Н. пладовых дрэў.
2. каго. Распладзіць.
Н. гусей.
|| незак. нагадо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
шкля́нніца, ‑ы, ж.
Матыль з празрыстымі шклопадобнымі крыльцамі — шкоднік пладовых дрэў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пладаво́дства, ‑а, н.
Галіна сельскай гаспадаркі, якая займаецца развядзеннем і вырошчваннем пладовых і ягадных раслін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
чарве́ц, ‑вяца, м.
Хобатнае насякомае атрада прамакрылых, якое харчуецца сокамі сельскагаспадарчых культур і пладовых дрэў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
голанасе́нныя, ‑ых.
Тып вышэйшых раслін, насенне якіх размешчана на адкрытых пладалісціках, а не ў пладовых абалонках.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
планта́ж, ‑у, м.
Спец. Глыбокая апрацоўка глебы спецыяльнымі плугамі, якая праводзіцца галоўным чынам пры закладцы вінаграднікаў і пладовых садоў.
[Фр. plantage.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
даўгале́цце, ‑я, н.
Доўгае жыццё. — А сто пяцьдзесят тысяч пладовых дрэў — гэта выдатна.. На здароўе людзям, на іх даўгалецце. Паслядовіч. [Вецер] кудлаціў .. выбеленыя даўгалеццем валасы і шкуматаў газету, якую трымаў Міканор у руках. Ракітны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)