пладлі́вы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
пладлі́вы |
пладлі́вая |
пладлі́вае |
пладлі́выя |
| Р. |
пладлі́вага |
пладлі́вай
пладлі́вае |
пладлі́вага |
пладлі́вых |
| Д. |
пладлі́ваму |
пладлі́вай |
пладлі́ваму |
пладлі́вым |
| В. |
пладлі́вы (неадуш.)
пладлі́вага (адуш.) |
пладлі́вую |
пладлі́вае |
пладлі́выя (неадуш.)
пладлі́вых (адуш.) |
| Т. |
пладлі́вым |
пладлі́вай
пладлі́ваю |
пладлі́вым |
пладлі́вымі |
| М. |
пладлі́вым |
пладлі́вай |
пладлі́вым |
пладлі́вых |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
◎ Пладлі́вы (пладлівып) ’пладавіты’ (Юрч. Вытв.), рус. плод‑ лнвыіі ’які хутка размнажаецца’, ’пладаносны’. Рус.-усх.-бел. лексема. Да пладзіць < плод (гл.). Суфіксальны гук ‑v‑ у спалучэнні -d7- захаваўся дзякуючы далучэнню да ‑л‑ (< і.-е. *-/o- > прасл. +-/ъ) пазнейшага суф.⇉і наступнай марфалагічнай адсорбцыі: *plod‑lb‑ivb > *plo‑dlivbt у той час, як *klad‑ti ’класці’: klad‑іь > (ва ўсх.-слав. мовах) > клаль > бел. клаў.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)