пи́галица
1. зоол. кні́гаўка, -кі ж.;
2. перен., разг. пі́галіца, -цы ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кні́гаўка ж., зоол. чи́бис м., пи́галица
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пі́галіца ж., разг. (о человеке, преимущественно о женщине) пи́галица
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дро́здзік м.
1. уменьш.-ласк. дро́здушка; дроздёнок;
2. разг. о малоро́слом тщеду́шном челове́ке; пи́галица ж.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Пі́галіца ’маленькі, шчуплы чалавек, жанчына’ (ТСБМ), укр. пиги́чка ’кнігаўка’, рус. пи́галица, пи́галка, пиго́лка ’тс’, ’хударлявы чалавек’. Відаць, прыйшло з рус. мовы, дзе ўзыходзіць да pi‑gí, ki‑gi — перадачы крыку чайкі ці кнігаўкі (Патабня, РФВ, 4, 213; Праабражэнскі, 2, 56; Фасмер, 3, 258; Бязлай, 3, 21).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)