Пе́чышчы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Пе́чышчы
Р. Пе́чышч
Пе́чышчаў
Д. Пе́чышчам
В. Пе́чышчы
Т. Пе́чышчамі
М. Пе́чышчах

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пе́чышча

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пе́чышча пе́чышчы
Р. пе́чышча пе́чышч
пе́чышчаў
Д. пе́чышчу пе́чышчам
В. пе́чышча пе́чышчы
Т. пе́чышчам пе́чышчамі
М. пе́чышчы пе́чышчах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паўраста́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -а́е; зак.

Урасці — пра ўсё, многае.

Паўрасталі зеллем печышчы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Пе́чышча

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Пе́чышча
Р. Пе́чышча
Д. Пе́чышчу
В. Пе́чышча
Т. Пе́чышчам
М. Пе́чышчы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паўраста́ць, ‑ае; зак.

Урасці — пра ўсё, многае. Відаць, нялёгка вырываць, Што ўглыб карэннем паўрастала. Гілевіч. А чый дзе пляц, чыя хата? Цяжка было пазнаць старому. Бо паміж хат паўрасталі зеллем печышчы. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пе́чышча, ‑а, н.

Астаткі ад печы (звычайна пасля пажару). Нібы языком, злізаў пажар стары драўляны школьны будынак, пакінуўшы ад яго толькі раскіданыя печышчы. Васілевіч. Казалі, у лагчыне калісьці красавалася вёска, — цяпер на тым месцы не было нават задымленых печышчаў. Мележ. Да вайны тут стаяла вартоўня лесніка. Ад яе засталося толькі печышча. Сачанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)