перыясты́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. перыясты́т
Р. перыясты́ту
Д. перыясты́ту
В. перыясты́т
Т. перыясты́там
М. перыясты́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

перыясты́т, -ту м., мед. периости́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перыясты́т, ‑у, М ‑стыце, м.

Спец. Запаленне надкосніцы.

[Ад грэч. perí — вакол і osteón — косць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

периости́т мед. перыясты́т, -ту м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)