перыпеты́я, -і, мн. -і, -ты́й, ж. (кніжн.).

Вельмі складаны ход падзей (першапачаткова ў драме або рамане), а таксама рэзкія, нечаканыя перамены, павароты ў чыім-н. жыцці.

Перыпетыі лёсу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перыпеты́я

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. перыпеты́я перыпеты́і
Р. перыпеты́і перыпеты́й
Д. перыпеты́і перыпеты́ям
В. перыпеты́ю перыпеты́і
Т. перыпеты́яй
перыпеты́яю		 перыпеты́ямі
М. перыпеты́і перыпеты́ях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

перыпеты́я ж., в разн. знач. перипети́я

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перипети́я перыпеты́я, -ты́і ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перыпеты́і, ‑ый; адз. перыпетыя, ‑і, ж.

Рэзкія нечаканыя перамены, павароты ў чыім‑н. жыцці. Перыпетыі лёсу. // Пра вельмі складаны ход якіх‑н. падзей. Перыпетыі аператыўнай барацьбы. Сюжэтныя перыпетыі. □ Цяжкі.. канец жыццёвага шляху Вяля. Разброд у мужыцкім войску, згода пераможцаў з бітыя князем, нарэшце гордая самаізаляцыя важака — дзіўныя перыпетыі... У. Калеснік.

[Ад грэч. peripéteia.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)