першаўзо́р
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
першаўзо́р |
першаўзо́ры |
| Р. |
першаўзо́ру |
першаўзо́раў |
| Д. |
першаўзо́ру |
першаўзо́рам |
| В. |
першаўзо́р |
першаўзо́ры |
| Т. |
першаўзо́рам |
першаўзо́рамі |
| М. |
першаўзо́ры |
першаўзо́рах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
першаўзо́р, -ру м., см. першаво́браз
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
першаўзо́р, ‑у, м.
Першапачатковы ўзор, аснова для творчасці. Арыгінальных вершаў на рускай мове, якія не мелі б аўтарскіх беларускіх першаўзораў, у Багдановіча адносна мала: крыху больш дзесяці. Лойка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
первоо́браз книжн. першаўзо́р, -ру м.; прататы́п, -па м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)