першадру́к, -у, м.

Першая або адна з першых друкаваных кніг.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

першадру́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. першадру́к
Р. першадру́ку
Д. першадру́ку
В. першадру́к
Т. першадру́кам
М. першадру́ку

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

першадру́к, -ку м. первопеча́тная кни́га, первопеча́тный текст

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

першадру́к, ‑у, м.

1. Першая або адна з першых друкаваных кніг.

2. Першапачатковы тэкст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

первопеча́тный першадрукава́ны;

первопеча́тная кни́га, первопеча́тный текст першадру́к.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)