пе́рчыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; незак., што.

Пасыпаць перцам.

П. булён.

|| зак. напе́рчыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны і папе́рчыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пе́рчыць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. пе́рчу пе́рчым
2-я ас. пе́рчыш пе́рчыце
3-я ас. пе́рчыць пе́рчаць
Прошлы час
м. пе́рчыў пе́рчылі
ж. пе́рчыла
н. пе́рчыла
Загадны лад
2-я ас. пе́рчы пе́рчыце
Дзеепрыслоўе
цяп. час пе́рчачы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пе́рчыць несов. пе́рчить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пе́рчыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; незак., што.

Пасылаць што‑н. перцам, сыпаць у што‑н. перац. Час ад часу кухар.. маліўся, абціраў пот і маўкліва, старанна смажыў, перчыў, паліваў... Гарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напе́рчыць гл. перчыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

папе́рчыць гл. перчыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перчи́ть несов. пе́рчыць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пе́рчаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад перчыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Перчакоўка ’пярцоўка’ (Растарг.), укр. перчаківка гарэлка, настоеная на перцы’. Ад перчакава́ць (перчыкова́ць) ’перчыць, класці перац у страву’ (ТС). Да перац (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)