переги́б м.
1. (действие) перагі́б, -бу м., перагіба́нне, -ння ср., перагіна́нне, -ння ср.;
2. (линия сгиба) перагі́б, -бу м.;
3. перен. перагі́б, -бу м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
перагіба́нне ср. переги́б м., перегиба́ние
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
перагі́б, -бу м.
1. переги́б; сгиб;
на ~бе ліста́ — на переги́бе (сги́бе) листа́;
2. перен. переги́б;
барацьба́ з ~бамі — борьба́ с переги́бами
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Перагі́б (пэрэгі́б) ’сустаў’ (брагін., петрык., Шатал.). Дакладным адпаведнікам з’яўляецца серб.-харв. прѐгибак ’тс’. Прасл. *per‑gybъ (рус. переги́б, польск. przegib, чэш. přehyb, славен. pregíb, серб.-харв. пре́гиб ’згіб, згінанне, перагіб, перагінанне’, месца, дзе нешта перагнутае’, славац. prehyb ’прагін’) < прасл. *per‑gъ(b)‑nǫti, шматраз. *gybati > гнуць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)