перашрубава́ць, -бу́ю, -бу́еш, -бу́е; -бу́й; -бава́ны; зак., што.

1. Зашрубаваць нанава.

2. Шрубуючы, сапсаваць нарэзку.

|| незак. перашрубо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. перашрубо́ўванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перашрубава́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. перашрубу́ю перашрубу́ем
2-я ас. перашрубу́еш перашрубу́еце
3-я ас. перашрубу́е перашрубу́юць
Прошлы час
м. перашрубава́ў перашрубава́лі
ж. перашрубава́ла
н. перашрубава́ла
Загадны лад
2-я ас. перашрубу́й перашрубу́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час перашрубава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

перашрубава́ць сов. перевинти́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перашрубава́ць, ‑бую, ‑буеш, ‑буе; зак., што.

Зашрубаваць, закруціць нанава або ў другім месцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перашрубо́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да перашрубаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перашрубава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад перашрубаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перашрубо́ўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. перашрубоўваць — перашрубаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)