пераці́рка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. пераці́рка
Р. пераці́ркі
Д. пераці́рцы
В. пераці́рку
Т. пераці́ркай
пераці́ркаю
М. пераці́рцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пераці́рка ж. перети́рка;

п. сцен — перети́рка стен

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пераці́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Разм. Дзеянне паводле дзеясл. пераціраць — перацерці (у 3, 5 і 6 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перети́рка ж., разг.

1. пераці́рка, -кі ж., пераціра́нне, -ння ср.;

2. пераці́рка, -кі ж., пераціра́нне, -ння ср., выціра́нне, -ння ср.; см. перетира́ть​ 1, 3.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)