пераця́ць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. ператну́ ператнё́м
2-я ас. ператне́ш ператняце́
3-я ас. ператне́ ператну́ць
Прошлы час
м. пераця́ў перацялі́
ж. перацяла́
н. перацяло́
Дзеепрыслоўе
прош. час пераця́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пераця́ць сов. пересе́чь, переруби́ть; перере́зать; (зубами) перекуси́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пераця́ць, ператну, ператнеш, ператне; ператнём, ператняце; пр. перацяў, ‑цяла, ‑ло; заг. ператні; зак.

Разм.

1. каго-што. Перасячы, перакусіць і пад. што‑н. на часткі. Перацяць нітку зубамі. □ Дрот з вяроўкай не зраўняць, дрот лісе не перацяць. Астрэйка. Здавалася, калі б рак схапіў дзяўчынку сваімі грознымі клюшнямі, дык перацяў бы папалам. Хомчанка.

2. што. Заступіўшы, перагарадзіць, перарэзаць (шлях, дарогу). Войска і паліцыя перацяла.. [дэманстрацыі] дарогу. Чорны.

3. каго-што. Туга перавязаць, сціснуць. Калі Юрка згінаўся і нацягваў ленту, чуў, што дрыжаць рукі. Пасля не хацелася адгінацца: балела паясніца, аж рэзалася, бы яе перацялі мокрым пяньковым путам. Пташнікаў.

4. пераважна безас. Перахапіць спазмай. У горле перацяло.

5. чым. Разм. Ударыць чым‑н. доўгім, гнуткім; перацягнуць. Максім наскочыў на афіцэра і перацяў яго прыкладам. Стаховіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пераціна́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да перацяць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пераця́ты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад перацяць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ператну́ць сов., обл., см. пераця́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пераця́ты пересечённый, переру́бленный; перере́занный; переку́шенный; см. пераця́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)