перацяга́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., каго-што.

Перамясціць волакам, перанасіць ці ўкрасці за некалькі прыёмаў.

П. бярвенне.

Ваўкі перацягалі многа авечак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перацяга́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. перацяга́ю перацяга́ем
2-я ас. перацяга́еш перацяга́еце
3-я ас. перацяга́е перацяга́юць
Прошлы час
м. перацяга́ў перацяга́лі
ж. перацяга́ла
н. перацяга́ла
Загадны лад
2-я ас. перацяга́й перацяга́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час перацяга́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

перацяга́ць I сов., в разн. знач. перетаска́ть;

п. мяшкі́ — перетаска́ть мешки́;

дзе́ці ~га́лі ўсе я́блыкі — де́ти перетаска́ли все я́блоки;

усі́х ~гаў за ко́сы — всех перетаска́л за ко́сы

перацяга́ць II несов., см. пераця́гваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перацяга́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

1. Перамясціць волакам; паступова перанасіць вялікую колькасць чаго‑н. або ўсё, многае. Перацягаць бярвенне. Перацягаць усе дровы ў павець. // і чаго. Разм. Аднесці, занесці паступова вялікую колькасць чаго‑н. каму‑н. «Ох І зарабляе, кажуць, гэта Піперманіха сёлета! Колькі ёй людзі сала ды круп перацягалі». Крапіва.

2. Паступова выкрасці, прысвоіць сабе ўсё, многае. З пушчы панадзіўся воўк і ўсіх авечак перацягаў. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перацяга́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад перацягаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перацяга́ны в разн. знач. перета́сканный; см. перацяга́ць I

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перетяга́ть сов., прост., в разн. знач. перацяга́ць, мног. папераця́гваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дацяга́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм.

1. Скончыць цягаць што‑н. куды‑н.; перацягаць усё. Дацягаць сена ў хлеў.

2. Канчаткова знасіць, падраць (абутак, адзенне). Дацягаць паліто.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перетаска́ть сов.

1. (перенести всё или многое в несколько приёмов) разг. перацяга́ць, папераця́гваць;

перетаска́ть дрова́ в избу́ перацяга́ць (папераця́гваць) дро́вы ў ха́ту;

2. (выкрасть всё или многое) прост. пакра́сці, пацяга́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)