перахваці́ць, -вачу́, -ва́ціш, -ва́ціць; -ва́чаны; зак.

Тое, што і перахапіць.

|| наз. перахва́т, -у, М -ва́це, м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перахваці́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. перахвачу́ перахва́цім
2-я ас. перахва́ціш перахва́ціце
3-я ас. перахва́ціць перахва́цяць
Прошлы час
м. перахваці́ў перахваці́лі
ж. перахваці́ла
н. перахваці́ла
Загадны лад
2-я ас. перахваці́ перахваці́це
Дзеепрыслоўе
прош. час перахваці́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

перахваці́ць сов., см. перахапі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перахваці́ць, ‑хвачу, ‑хваціш, ‑хваціць; зак.

Тое, што і перахапіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перахва́тваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да перахваціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перахва́чаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад перахваціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перахва́тванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. перахватаць — перахваціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уперахва́т, прысл.

Разм.

1. Перахватваючы рукой (рукамі). Цягнуць вяроўку ўперахват.

2. Наперарэз каму‑, чаму‑н., каб перахваціць каго‑, што‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перехвати́ть сов.

1. в разн. знач. перахапі́ць, перахваці́ць; (перенять) пераня́ць;

перехвати́ть коммуника́ции проти́вника воен. перахапі́ць (перахваці́ць) камуніка́цыі праці́ўніка;

перехвати́ть гонцо́в перахапі́ць (перахваці́ць, пераня́ць) ганцо́ў;

перехвати́ть та́лию по́ясом перахапі́ць та́лію по́ясам;

2. (взять взаймы) разг. перахапі́ць, перахваці́ць; пазы́чыць;

перехвати́ть немно́го де́нег перахапі́ць крыху́ гро́шай;

3. (наскоро съесть) разг. перахапі́ць, перахваці́ць; перакусі́ць;

перехвати́ть чего́-л. съестно́го перахапі́ць чаго́-не́будзь з е́жы;

4. (проявить неумеренность) разг. перабра́ць (ме́ру); перахапі́ць, перада́ць;

перехвати́ть че́рез край перабра́ць ме́ру;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перахва́т, ‑у, М ‑хваце, м.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. перахватваць — перахваціць (гл. перахапіць у 1–5, 7 знач.).

2. Звужэнне, звужанае месца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)