перасыха́нне гл. перасохнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перасыха́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. перасыха́нне
Р. перасыха́ння
Д. перасыха́нню
В. перасыха́нне
Т. перасыха́ннем
М. перасыха́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

перасыха́нне ср. пересыха́ние; см. перасыха́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перасыха́нне, ‑я, н.

Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. перасыхаць — перасохнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перасо́хнуць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -не; -со́х, -хла; зак.

1. Стаць сушэйшым, чым трэба, або зусім сухім.

Сена перасохла.

Губы перасохлі.

У горле перасохла (безас.).

2. Стаць бязводным, зусім абмялець.

Калодзеж перасох.

|| незак. перасыха́ць, -а́е; наз. перасыха́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пересыха́ние перасыха́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ліхту́га ’бедства, няшчасны выпадак’ (БРС), ’перасыханне рэчкі’ (стаўб., Жд. 2). Беларускае. Магчыма, з ліхата ’зло, няшчасце’ пры дапамозе суфікса ‑уга (гл. Сцяцко, Афікс. наз., 66).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)