перастрачы́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. перастрачу́ перастро́чым
2-я ас. перастро́чыш перастро́чыце
3-я ас. перастро́чыць перастро́чаць
Прошлы час
м. перастрачы́ў перастрачы́лі
ж. перастрачы́ла
н. перастрачы́ла
Загадны лад
2-я ас. перастрачы́ перастрачы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час перастрачы́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

перастрачы́ць сов., в разн. знач. перестрочи́ть;

п. шво — перестрочи́ть шов;

п. дзве старо́нкі тэ́ксту — перестрочи́ть две страни́цы те́кста;

п. усю́ ко́ўдру — перестрочи́ть всё одея́ло

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перастрачы́ць, ‑страчу, ‑строчыш, ‑строчыць; зак., што.

1. Прастрачыць нанава, іначай. Перастрачыць шво.

2. Прастрачыць усё, многае.

3. перан. Разм. Хутка нерапісаць што‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перестрочи́ть сов.

1. (всё, многое) разг. пастрачы́ць, перастрачы́ць;

2. (заново) перастрачы́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перастро́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да перастрачыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перастро́чаны в разн. знач. перестро́ченный; см. перастрачы́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пастрачы́ць, ‑страчу, ‑строчыш, ‑строчыць; зак., што.

1. Перастрачыць усё, многае.

2. і без дап. Страчыць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перастро́чваць несов., в разн. знач. перестра́чивать; см. перастрачы́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Пераштупува́ць, в.-дзв. піраішпупувсіць ’перастрачыць шво’ (Сл. ПЗБ) — з ням. stopfen ’цыраваць’ (тамсама, 3, 521).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)