перасме́шніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. перасме́шніца перасме́шніцы
Р. перасме́шніцы перасме́шніц
Д. перасме́шніцы перасме́шніцам
В. перасме́шніцу перасме́шніц
Т. перасме́шніцай
перасме́шніцаю		 перасме́шніцамі
М. перасме́шніцы перасме́шніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

перасме́шніца ж., разг. пересме́шница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перасме́шніца, ‑ы, ж.

Разм. Жан. да перасмешнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перасме́шнік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Той, хто любіць высмейваць, перадражніваць каго-н.

|| ж. перасме́шніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пересме́шница разг. перасме́шніца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)