перапраўле́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
перапраўле́нне |
| Р. |
перапраўле́ння |
| Д. |
перапраўле́нню |
| В. |
перапраўле́нне |
| Т. |
перапраўле́ннем |
| М. |
перапраўле́нні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
перапраўле́нне I ср. перепра́вка ж.; см. перапра́віць I
перапраўле́нне II ср. перепра́вка ж., переправле́ние
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
перапраўле́нне 1, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. перапраўляць 1 — пераправіць 1.
перапраўле́нне 2, ‑я, м.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. перапраўляць 2 — пераправіць 2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)