перапе́рчыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; зак., што.

Вельмі наперчыць.

П. боршч.

|| незак. перапе́рчваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перапе́рчыць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. перапе́рчу перапе́рчым
2-я ас. перапе́рчыш перапе́рчыце
3-я ас. перапе́рчыць перапе́рчаць
Прошлы час
м. перапе́рчыў перапе́рчылі
ж. перапе́рчыла
н. перапе́рчыла
Загадны лад
2-я ас. перапе́рчы перапе́рчыце
Дзеепрыслоўе
прош. час перапе́рчыўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

перапе́рчыць сов. перепе́рчить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перапе́рчыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., што.

Вельмі наперчыць, перадаць перцу ў якую‑н. страву. Пераперчыць суп.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перепе́рчить сов. перапе́рчыць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перапе́рчваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да пераперчыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перапе́рчаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад пераперчыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)