пераніцо́ўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. пераніцо́ўка
Р. пераніцо́ўкі
Д. пераніцо́ўцы
В. пераніцо́ўку
Т. пераніцо́ўкай
пераніцо́ўкаю
М. пераніцо́ўцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пераніцо́ўка ж. перелицо́вка, лицо́вка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пераніцо́ўка, ‑і, ДМ ‑цоўцы; Р мн. ‑цовак; ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. пераніцоўваць — пераніцаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пераніцо́ўваць, -аю, -аеш, -ае; незак., што.

Тое, што і ніцаваць.

|| наз. пераніцо́ўванне, -я, н. і пераніцо́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перелицо́вка

1. пераніцо́ўка, -кі ж., пераліцо́ўка, -кі ж.;

отда́ть костю́м в перелицо́вку адда́ць касцю́м у пераніцо́ўку (пераліцо́ўку);

2. перен., разг. пераро́бка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)