перамі́гванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
перамі́гванне |
перамі́гванні |
| Р. |
перамі́гвання |
перамі́гванняў |
| Д. |
перамі́гванню |
перамі́гванням |
| В. |
перамі́гванне |
перамі́гванні |
| Т. |
перамі́гваннем |
перамі́гваннямі |
| М. |
перамі́гванні |
перамі́гваннях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
перамі́гванне ср., разг. переми́гивание
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
перамі́гванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. перамігвацца — перамігнуцца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
переми́гивание перамо́ргванне, -ння ср., перамі́гванне, -ння ср., перамі́ргванне, -ння ср.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)