перамяча́ць гл. перамеціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перамяча́ць

дзеяслоў, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. перамяча́ю перамяча́ем
2-я ас. перамяча́еш перамяча́еце
3-я ас. перамяча́е перамяча́юць
Прошлы час
м. перамяча́ў перамяча́лі
ж. перамяча́ла
н. перамяча́ла
Загадны лад
2-я ас. перамяча́й перамяча́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час перамяча́ючы

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

перамяча́ць несов., см. пераме́чваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перамяча́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да перамеціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пераме́ціць, -ме́чу, -ме́ціш, -ме́ціць; -ме́чаны; зак., каго-што.

1. Памеціць усё, многае або ўсіх, многіх.

П. бялізну.

2. Нанава паставіць меткі на кім-, чым-н.

|| незак. перамяча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перемеча́ть несов., в разн. знач. перамяча́ць, ме́ціць, зна́чыць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)