перамо́тка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. перамо́тка
Р. перамо́ткі
Д. перамо́тцы
В. перамо́тку
Т. перамо́ткай
перамо́ткаю
М. перамо́тцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

перамо́тка ж. перемо́тка; см. перамо́тваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перамо́тванне і перамо́тка гл. пераматаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перамо́тка, ‑і, ДМ ‑тцы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. перамотваць — пераматаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перамата́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што.

Наматаць нанава ці на што-н. іншае.

П. кінастужку.

|| незак. перамо́тваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. перамо́тванне, -я, н. і перамо́тка, -і, ДМ -тцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перемо́тка ж. (действие) перамо́тванне, -ння ср., перамо́тка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)