пераме́ньваць гл. перамяніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пераме́ньваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. пераме́ньваю пераме́ньваем
2-я ас. пераме́ньваеш пераме́ньваеце
3-я ас. пераме́ньвае пераме́ньваюць
Прошлы час
м. пераме́ньваў пераме́ньвалі
ж. пераме́ньвала
н. пераме́ньвала
Загадны лад
2-я ас. пераме́ньвай пераме́ньвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час пераме́ньваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пераме́ньваць несов.

1. переменя́ть;

2. (делать иным) изменя́ть, переменя́ть;

1, 2 см. перамяні́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пераме́ньваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да перамяніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перамяні́ць, -мяню́, -ме́ніш, -ме́ніць; -ме́нены; зак., каго-што.

1. Замяніць адно другім, змяніць.

П. бялізну.

П. тэму размовы.

2. Надаць іншую форму, перайначыць.

П. адносіны.

|| незак. пераме́ньваць, -аю, -аеш, -ае і перамяня́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. пераме́на, -ы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пераме́ньвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да перамяніцца (у 1 знач.).

2. Зал. да пераменьваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

переменя́ть несов. перамяня́ць, пераме́ньваць, змяня́ць, зме́ньваць, замяня́ць, заме́ньваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перамяня́ць I несов., см. пераме́ньваць 2

перамяня́ць II сов. (о многих) сменя́ть, переменя́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

изменя́ть​I несов. (делать иным) мяня́ць, зме́ньваць; (видоизменять) відазмяня́ць, перайна́чваць; (переменять — ещё) разг. пераме́ньваць; см. измени́ть​I.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пераме́на, ‑ы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. пераменьваць — перамяніць.

2. Замена аднаго другім. Дзедава настаўленне было доўгім. Усе яго часткі вялі да таго, каб коні не адчулі перамены гаспадара-даглядчыка. Ермаловіч.

3. Змена, паварот да чаго‑н. іншага. Яшчэ адна вялікая перамена сталася з Лукавіцыным — ён стаў шчырым беларусам. Крапіва.

•••

Перамена дэкарацый — пра змену абставін, агульнага выгляду чаго‑н. і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)