перамало́ць, -мялю́, -ме́леш, -ме́ле; -мялі; -мо́латы; зак., што.

Здрабніць у муку (зерне).

П. варожыя сілы (перан.: знішчыць).

|| незак. перамо́лваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перамало́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. перамялю́ пераме́лем
2-я ас. пераме́леш пераме́леце
3-я ас. пераме́ле пераме́люць
Прошлы час
м. перамало́ў перамало́лі
ж. перамало́ла
н. перамало́ла
Загадны лад
2-я ас. перамялі́ перамялі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час перамало́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

перамало́ць сов., в разн. знач. перемоло́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перамало́ць, ‑мялю, ‑мелеш, ‑меле; зак., што.

1. Змалоць нанава, іначай. Перамалоць вобмешку.

2. Памалоць усё, многае. Перамалоць усю пшаніцу. □ Крыламі махае дужы птах, — Адарвацца ж ад зямлі не можа: Хоць муку адвозяць на вазах, Ды не ўсё перамалоў ён збожжа. Непачаловіч.

3. перан. Разм. Паступова знішчыць, разбіць. — Усё, што перашкаджала жыць, перамалолі. Паслядовіч. Галоўнае ў тым, што мы перамалолі, знішчылі шмат жывой сілы і тэхнікі ворага. М. Ткачоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перамо́лваць гл. перамалоць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перемоло́ть сов.

1. (всё, многое) памало́ць, змало́ць, перамало́ць;

2. (заново) перамало́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перамо́лваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да перамалоць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перамо́лванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. перамолваць — перамалоць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перамо́л, ‑у, м.

1. Дзеянне паводле дзеясл. перамолваць — перамалоць (у 1 знач.).

2. Тое, што перамолата іначай, нанава.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)