пераку́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
перакую́ |
перакуё́м |
| 2-я ас. |
перакуе́ш |
перакуяце́ |
| 3-я ас. |
перакуе́ |
перакую́ць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
пераку́ў |
перакулі́ |
| ж. |
перакула́ |
| н. |
перакуло́ |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
пераку́й |
пераку́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
пераку́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
пераку́ць сов., см. перакава́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пераку́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; ‑куём, ‑куяце; зак., што.
Тое, што і перакаваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пераку́ты, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад перакуць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)