пераку́сваць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. пераку́сваю пераку́сваем
2-я ас. пераку́сваеш пераку́сваеце
3-я ас. пераку́свае пераку́сваюць
Прошлы час
м. пераку́сваў пераку́свалі
ж. пераку́свала
н. пераку́свала
Загадны лад
2-я ас. пераку́свай пераку́свайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час пераку́сваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пераку́сваць несов.

1. переку́сывать;

2. переку́сывать, заку́сывать;

1, 2 см. перакусі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пераку́сваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да перакусіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перакусі́ць, -ушу́, -у́сіш, -у́сіць; -у́шаны; зак.

1. што. Кусаючы, раздзяліць.

П. саломінку.

2. чаго і без дап. З’есці чаго-н. нямнога, паесці збольшага; закусіць.

П. перад адыходам.

|| незак. пераку́сваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. пераку́сванне, -я, н. і пераку́ска, -і, ДМ -ку́сцы, ж. (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падвячо́ркаваць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).

Лёгка перакусваць паміж абедам і вячэрай.

|| зак. пападвячо́ркаваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пераку́сванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. перакусваць — перакусіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

переку́сывать несов.

1. (кусая, разделять) пераку́сваць;

2. (есть немного, наскоро) разг. пераку́сваць; см. перекуси́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пераку́свацца несов., страд. переку́сываться; см. пераку́сваць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заку́сывать​II несов.

1. (есть немного, наскоро) пераку́сваць;

2. (заедать выпитое, съеденное) заку́сваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ро́сачка ’расінка, макавае зерне’, ’вельмі малая колькасць’ (Нас., Юрч. Вытв., Растарг.). Да расі́начка, раса́ 1 (гл.). Параўн. выраз: макавай расінкі ў роце не было (ТСБМ, 4, 641), а таксама росі́цца ’перакусваць, браць у рот’: ходжу голодны, тчэ й не росіўся нічым (ТС), гл. расіцца 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)