перако́лванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. перако́лванне
Р. перако́лвання
Д. перако́лванню
В. перако́лванне
Т. перако́лваннем
М. перако́лванні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

перако́лванне ср. перека́лывание; см. перако́лваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перако́лванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. пераколваць ​2 — перакалоць ​2 (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перека́лывание перако́лванне, -ння ср., перашпі́льванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

переко́лка ж., разг. перако́лка, -кі ж., мн. нет, перако́лванне, -ння ср., мн. нет, перашпі́льванне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)