перакла́дчыца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. перакла́дчыца перакла́дчыцы
Р. перакла́дчыцы перакла́дчыц
Д. перакла́дчыцы перакла́дчыцам
В. перакла́дчыцу перакла́дчыц
Т. перакла́дчыцай
перакла́дчыцаю		 перакла́дчыцамі
М. перакла́дчыцы перакла́дчыцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

перакла́дчыца ж. перево́дчица

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перакла́дчыца, ‑ы, ж.

Жан. да перакладчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перакла́дчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Спецыяліст, які займаецца перакладамі з адной мовы на другую.

П. з польскай мовы.

|| ж. перакла́дчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. перакла́дчыцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перево́дчица перакла́дчыца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

свяці́льня, ‑і, ж.

1. Асвятляльная прылада ў выглядзе невялікай бляшанай лямпы, лампады, у якую наліваецца масла, тлушч і пад. Замест электрычнасць Сіта, іхняя [Івана і Аляксея] перакладчыца, прынесла медную свяцільню. Б. Стральцоў. // Высокая падстаўка для асвятляльных прылад, свечак. — Толькі ў мяне Машэка жыве, — заўважыў Купала, — у звычайнай бярлозе ў лясным гушчары, а ў вас там — цэлы падземны палац, з дыванамі ды свяцільнямі. Рамановіч. / у паэт. ужыв. Не, сэрца не каменьчык, Абросшы мохам, цвіллю, Яно — нібы агеньчык, Яно — мая свяцільня. Матэвушаў.

2. Вялікая асвятляльная прылада, а таксама арматура да яе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)