перакале́чыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; зак., каго-што (разм.).

Пакалечыць усіх, многіх або ўсё, многае.

Вайна перакалечыла людзей.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перакале́чыць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. перакале́чу перакале́чым
2-я ас. перакале́чыш перакале́чыце
3-я ас. перакале́чыць перакале́чаць
Прошлы час
м. перакале́чыў перакале́чылі
ж. перакале́чыла
н. перакале́чыла
Загадны лад
2-я ас. перакале́ч перакале́чце
Дзеепрыслоўе
прош. час перакале́чыўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

перакале́чыць сов., разг. (всех, многих) перекале́чить, искале́чить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перакале́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., каго-што.

Разм. Пакалечыць усіх, многіх або ўсё, многае. Перакалечыць пальцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перакале́чаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад перакалечыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перекале́чить сов., разг. (всех, многих) перакале́чыць, пакале́чыць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)