перайна́чванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. перайна́чванне перайна́чванні
Р. перайна́чвання перайна́чванняў
Д. перайна́чванню перайна́чванням
В. перайна́чванне перайна́чванні
Т. перайна́чваннем перайна́чваннямі
М. перайна́чванні перайна́чваннях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

перайна́чванне ср.

1. измене́ние; переина́чивание; видоизме́нение;

2. искаже́ние, извраще́ние;

1, 2 см. перайна́чваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перайна́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. перайначваць — перайначыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зына́чванне ср., см. перайна́чванне

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

переина́чивание перайна́чванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

преображе́ние ператварэ́нне, -ння ср.; перайна́чванне, -ння ср.; змяне́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

видоизмене́ние ср.

1. (действие) відазмяне́нне, -ння ср.;

2. (вариант) адме́на, -ны ж., відазме́на, -ны ж., перайна́чванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)