перае́мніцкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. перае́мніцкі перае́мніцкая перае́мніцкае перае́мніцкія
Р. перае́мніцкага перае́мніцкай
перае́мніцкае		 перае́мніцкага перае́мніцкіх
Д. перае́мніцкаму перае́мніцкай перае́мніцкаму перае́мніцкім
В. перае́мніцкі (неадуш.) перае́мніцкую перае́мніцкае перае́мніцкія (неадуш.)
Т. перае́мніцкім перае́мніцкай
перае́мніцкаю		 перае́мніцкім перае́мніцкімі
М. перае́мніцкім перае́мніцкай перае́мніцкім перае́мніцкіх

Крыніцы: prym2009, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

перае́мнік, -а, мн. -і, -аў, м. (кніжн.).

Чый-н. прадаўжальнік; той, хто заняў чыё-н. месца.

Падрыхтаваць сабе пераемніка.

Пераемнікі Францыска Скарыны.

|| ж. перае́мніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. перае́мніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)