перае́мніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. перае́мніца перае́мніцы
Р. перае́мніцы перае́мніц
Д. перае́мніцы перае́мніцам
В. перае́мніцу перае́мніц
Т. перае́мніцай
перае́мніцаю		 перае́мніцамі
М. перае́мніцы перае́мніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

перае́мніца ж. прее́мница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перае́мніца, ‑ы, ж.

Жан. да пераемнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перае́мнік, -а, мн. -і, -аў, м. (кніжн.).

Чый-н. прадаўжальнік; той, хто заняў чыё-н. месца.

Падрыхтаваць сабе пераемніка.

Пераемнікі Францыска Скарыны.

|| ж. перае́мніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. перае́мніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прее́мница перае́мніца, -цы ж.; насту́пніца, -цы ж.; прадаўжа́льніца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

насле́дница

1. насле́дніца, -цы ж., спа́дчынніца, -цы ж.;

2. (преемница) насле́дніца, -цы ж.; спадкае́мніца, -цы ж.; насту́пніца, -цы ж.; перае́мніца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)