перадубі́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. перадублю́ пераду́бім
2-я ас. пераду́біш пераду́біце
3-я ас. пераду́біць пераду́бяць
Прошлы час
м. перадубі́ў перадубі́лі
ж. перадубі́ла
н. перадубі́ла
Загадны лад
2-я ас. перадубі́ перадубі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час перадубі́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

перадубі́ць сов., спец. передуби́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перадубі́ць, ‑дублю, ‑дубіш, ‑дубіць; зак., што.

Спец.

1. Выдубіць усё, многае. Перадубіць усе шкуры.

2. Сапсаваць празмерным дубленнем. Перадубіць аўчыны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

передуби́ть сов., техн. перадубі́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пераду́блены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад перадубіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)