перадра́жніваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. перадра́жніваю перадра́жніваем
2-я ас. перадра́жніваеш перадра́жніваеце
3-я ас. перадра́жнівае перадра́жніваюць
Прошлы час
м. перадра́жніваў перадра́жнівалі
ж. перадра́жнівала
н. перадра́жнівала
Загадны лад
2-я ас. перадра́жнівай перадра́жнівайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час перадра́жніваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

перадра́жніваць несов. передра́знивать; пересме́ивать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перадра́жніваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да перадражніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перадражні́ць, -дражню́, -дра́жніш, -дра́жніць; -дра́жнены; зак., каго-што.

Падрабляючыся пад каго-н., падаць у смешным выглядзе.

П. крыўляку.

|| незак. перадра́жніваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

передра́знивать несов. перадра́жніваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перасме́шнік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Той, хто любіць высмейваць, перадражніваць каго-н.

|| ж. перасме́шніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перадра́жніванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. перадражніваць — перадражніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перасме́шка, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.

Невялічкая лясная птушка атрада вераб’іных, здольная імітаваць, перадражніваць галасы розных жывёл.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пересме́ивать несов.

1. (осмеивать, вышучивать всех, многих) высме́йваць, абсме́йваць;

2. (передразнивать) перасме́йваць, перадра́жніваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перасме́шнік, ‑а, м.

Разм. Той, хто любіць высмейваць, перадражніваць каго‑н.; насмешнік. Мікола Нікановіч, малады празаік, заўсёды элегантна, крыху пад Купалу, апрануты чалавек, весялун і перасмешнік, даволі удала імітаваў Купалава чытанне. Лужанін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)